SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Ostrowcu Świętokrzyskim

103582

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Zamojska Anna Brett Regina (1956- )

Forma i typ

Książki. Proza.

Przynależność kulturowa

Literatura polska.

Temat

Duchowieństwo katolickie Dziewczęta Molestowanie seksualne Polska

Gatunek

Pamiętniki i wspomnienia

Dziedzina i ujęcie

Historia Psychologia

Jako niespełna czternastolatka Anna dwa lata zmagała z doświadczaniem przemocy seksualnej ze strony osoby duchownej. Kilka lat później spisała swoje wspomnienia – świadectwo bólu, krzywd, ale i ogromnej nadziei. To opowieść o cudzie przetrwania. O chęci życia, która trwa nawet wtedy, gdy stopa już staje na parapecie, a ręka otwiera okno na wysokim piętrze. O sile, pozwalającej dźwignąć się z najtrudniejszego położenia. O nadziei, długo uśpionej, ale wciąż żywej, która wyprowadza z ciemności. I wreszcie o wierze. Takiej, która góry przenosi. Ale to również opowieść o upokarzaniu i krzywdzeniu. O wykorzystywaniu, manipulacjach, o złości, krzykach i przemocy. O wilku w owczej skórze. Na drodze Anny stanął proboszcz parafii, lubiany w okolicy opiekun scholi, głoszący z ambony słowa o Bożym Miłosierdziu. I nie chciał z tej drogi zejść przez dwa długie lata. „Nigdy więcej“ to uderzająca bez znieczulenia historia dziewczyny z niewielkiego miasteczka, która zawalczyła o siebie. W swojej książce nie waha się odkrywać przed czytelnikiem tego, co trudne, i tego, co piękne – z nadzieją, że jej historia przyniesie otuchę i nadzieję każdemu, kto ich potrzebuje. Do spisania i publikacji wspomnień Annę Zamojską zachęciły książki Reginy Brett, w szczególności ostatnia – zatytułowana „Mów własnym głosem“.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia (ul. Siennieńska 54)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W/159.9 (1 egz.)

Recenzje:

Książka, która wzbudziła we mnie emocje, wyzwoliła uczucia (nie zawsze te pozytywne), a jednocześnie irytowała swoim przekazem. Książka, która niewątpliwie zapadnie mi w pamięć, chociaż mam co do niej mieszane uczucia.
Ta niepozorna, niezbyt obszerna powieść to spisane przez autorkę jej własne wspomnienia. Wspomnienia drogi, którą przeszła. Wspomnienia okrucieństwa, którego doświadczyła i walki o powrót do normalnego życia bez strachu, (...) obrzydzenia i jego...swojego oprawcy.
Anię poznajemy jako czternastoletnią dziewczynkę, wychowywaną w zgodnej, pełnej miłości, katolickiej rodzinie. Wiara i Bóg towarzyszy jej na co dzień - w znaku krzyża kreślonym co rano przez mamę, wspólnych modlitwach, rozważaniach Pisma Św. czy rekolekcjach. Zarówno rodzice, jak i jej rodzeństwo są bardzo blisko kościoła, a co za tym idzie również księdza. Szanowanego, lubianego duchownego, będącego częstym gościem w domu Ani.
To właśnie ten lubiany, szanowany ksiądz, mający być osobą dobrą, godną zaufania okazuje się być największym złem, jakie pojawia się w życiu dziewczynki. Jego sposoby manipulacji nastolatką, zdobycia jej zaufania, a później psychicznego osaczenia i wytworzenia w umyśle dziewczynki czego na pokrój syndromu sztokholmskiego (tak, w pewnym momencie dziewczynka uważa, że go kocha, mimo, poczucia, że jego zachowanie jest złe) są przerażające. Molestowanie Ani przez tego człowieka trwa dwa lata! Dwa lata, w ciągu których tak zostaje zniszczona psychika dorastającej dziewczyny, że potrzeba kolejnych kilku aby Anna mogła wyzbyć się depresji, myśli samobójczych i obojętności wobec życia. Dwa lata, przez które dziewczynka ukrywa prawdę przed całym światem - najbardziej przed najbliższymi. Dwa lata...
Przekaz książki jest wstrząsający i przerażający. Najbardziej jednak podczas lektury uderzyło mnie to, że Anna mimo krzywd zaznanych ze strony duchownego oparcie i ucieczkę upatruje w Bogu i modlitwie właśnie. Ten pamiętnik Ani jest przesycony modlitwami, cytatami z katolickich książek i Pisma Św. Miałam wrażenie, że było tego aż nazbyt wiele i nieco mi to przeszkadzało.
Niemniej jednak całość publikacji ma, jak podkreśla autorka, ważny cel - sprawić, że inne, molestowane osoby odważą się ujawnić prawdę o swojej przeszłości. Pomóc innym w ich zmaganiach. I sprawić, żeby jak najwięcej osób nie pozostawało wiernym słowom "to będzie nasza tajemnica".